Bilal Yakup
Herşey şeyden önce söylemeliyim ki, Mustafa hocanın örnek gösterilebilcek son öğrencilerinden biriyim. Benim İngilizce öğrenme sürecim, Mustafa hocanın söylediklerini harfi harfine ve zamanında yerine getirmediğim için uzun zaman aldı.
Mustafa hocanın derslerinden önce, Liseye kadar İnglizce dersi gören ve lisede İngilizce hazırlık okumuş olmasına rağmen he is a student cümlesini kuramayan bir Türk evladıydım. Mustafa hocanın sayesinde İnglizceyi sevdim ve öğrendim.
Mustafa hoca bana üç şey öğretti:
1- Dil nedir
2- Yabancı bir dil nasıl öğrenilir
3- Anadil ile hedef dil arasındaki engelleri kaldırıp dili kendi içinde öğrenmeyi.
Bu, her şeyden önce, ne yapacağımız ve nasıl yapacağımıza dair bir zihin açıklığıdır.
Mustafa hocanın, müfredatın başında yazdırdığı ‘dil yetenek işi değildir diye başlayan cümleler boşuna değildir.
Bosna Hersekte eğitim dili İngilizce olan uluslarası bir üniversite de okuyorum. Her şeyim İngilizce. Yazdığım makalelerin dilini hocalar çoğu zaman takdir ediyorlar, rahatça complex yapıları kullanmamdan dolayı. Okuduğum metinleri rahatça anlayabiliyorum. Söylenenleri anlamam da ve konuşmamda ciddi bir sıkıntım yok. Mükememel değil ama İngilizce eğitim görmeme yetecek kadar bir İngilizceye sahibim. Gittikçe de seviyem artıyor.
Bir çok konuda çeviri yaptım, hukuk, siyaset, ekonomi, ve bilgi teknolojileri gibi. Türkiyede, bir çoğunun hayal olarak gördüğü bu seviyeye Mustafa hocanın dersleriyle geldim.
Şu aralar, siyaset teorisine dair bir kitabı çevirmeye çalışıyorum, hocanın bize derslerin başında bildirdiği, 60 sayfalık bir çeviri ile, mütercim sertifikası almak için.
Son iki haftadır, bir yerde İngilizce eğitmeni olarak çalışıyorum. Çeşitli gruplar var, Üniversite öğrencileri, lise öğrencileri, ilkokul öğrencileri gibi. Bu, bana, genel olarak Türkiyede İnglizce öğreniminin ne kadar başarılı olduğunu görebilme fırsatı veriyor.
İlk derste seviye tespit için iki soru sordum;
birincisi masamdaki kalemler cümlesinin İngilizcesi. (Cümle içindeki kelimelerin ve edatın bilgisini verdim.)
Yüzde doksanı, mytable on pencils dedi.
Bu bize açık bir şekilde Türkiyedeki İngilizce eğitiminin seviyesini gösterir. Yedinci sekizinci sınıf öğrencilerine derste ne yaptıklarını sorduğumda, öğretmen sadece İngilizce konuşuyor, hiç bir şey anlayamıyoruz şeklinde cevap veriyorlar.
Bir şeyin başarısı, o şeyin hedefine ulaşması değil midir? Şimdi bu yöntem ile İngilizce eğitimi gören öğrencilerin İngilizce öğrenip öğrenmediğine bakalım.
Tahtaya, diğer sorumu yazdım bu defa İngilizce;
Theincrease in thecosts of worker at thefactory in thecountryside ,
is/are a knownfact.
Hangi endikatör gelecek ve niçin dedim, yaklaşık 30/40 kişi içinden tek bir öğrenci doğru cevapladı. Ayrıca tüm İngilizce kelimelerin anlamlarını ve x is y yapısını anlattım öncesinde. Diyebilirsiniz ki, önemli olan, grameri bilmek değil, konuşmak. (bence böyle bir şey demeyin.) O zaman neden ben tamamıyla İngilizce konuştuğumda İnglizce - İnglizce eğitim gören bu devlet okulu öğrencileri bana sürekli what is your name diyorlar. Neyse, mesele uzun. Türkiyede İnglizce öğrenmek fıtık gibi bir hastalık. Doktoru çok, şifası yok.
Mustafa hoca bu konularda çok yazdı fakat çoğu kimse anlayamadı maalesef.
Dil nedir, nelerden oluşur, bunu anlamak, anlatmak gerek önce. Yoksa alfabeyi ezberleyerek kimse başka bir yabancı dil öğrenemez bu dünyada.
Ne yazık ki, bizim okullarda yıllarca İngiliz alfabesi şarkılarla ezberletildi. Sonuç son derece vahim.
Bosna gibi, savaşın etkisini halen atlatamayan bir ülkede, liseden mezun olan öğrenciler İngilizce bilirken, neden bizim okullarımız çocuklara bir x ydir cümlesini kurmayı öğretemiyor?
Dil nedir bilmiyoruz, bu bir. Bir yabancı dil öğrenme süreci nasıl olur, öncelik nedir bilmiyoruz. Kurslar, okullar, hep kitabın ortasından başlıyor. Ve son yapılan bir hata var, yabancı dili Türkçeden öğrenmeye çalışmak.
Yani Tükçeden - İnglizceye. Mustafa hoca, literatürün içine girebilmemiz için gerekli tüm yapılar gösterip, dili kendi içinde öğrenmemizi sağlıyor. Doğru olan budur. Yoksa, gramer olarak doğru semantik olarak yanlış cümleler kurarsınız.
Bizde yabancı bir dil öğreniminde, konuşmayı ilk önceliği tanıyorlar bu çok yanlış. Bu ya cümle ezberiyle oluyor ya da öğrendiğin kırık dökük gramerle hayatın boyunca yaşaman demek oluyor. Bir çokliguistic profesörleri, dil öğrenimnde belli bir seviyeye kadar, konuşmayı, yazmayı doğru bulmuyor. Çünkü bu yapılan hataların yerleşmesine sebep olabilir.
Mustafa hocanın, dersi bir puzzle gibi. (Puzzleınİnglizcedeki diğer anlamları bir şeyi anlayamamaktan dolayı çok mutsuz olmak ve anlaşılması güç bir durumdur.) Her dersten sonra metinde başka bir şeyi görüyordum. Hoca, zarf cümlelerini anlattıktan, sonra tamam dedim, İnglizce bitmiştir. Bildiğiniz gibi, bitti dediğiniz yerde başlar çoğu şey.
Son olarak, yolu bilmek ile yolda yüremek arasında bir fark vardır, sözüyle noktalayalım.
Ve ayrıca bir kaç ayrıntıdan bahsetmek istiyorum.
Birincisi, benim ilk ve tek gördüğüm İngilizce hocası ve kursu Mustafa hoca değildi. Yani bir çok farklı formda İnglizce öğrenimi şeklini biliyorum. Bundan dolayı, bence en doğru method bu derken, diğerlerinden bihaber olarak söylemiyorum bunu.
Ben Anadolu lisesinde İngilizce hazırlık okudum. Daha sonra bir çok kursa katıldım. İngilizce-İnglizce hazırlık okullarının nasıl olduğunu çok iyi bilirim. Fakat ben İngilizceyi Mustafa hocanın dersinde öğrendim.
Ara verdiğim zamanları çıkarırsam, bir sene sürdü. Hocanın verdiği literatürleri bir çoğunu yapmadım. O yüzden kurs bittiğinde bir sayfayı 3/4 saatte okuyordum. Bu benim hatamdı. Ödevleri tam yapmadım. Bazı sınavlara katılmadım.
Kurs bittikten sonra pişmanlıkla bütün notlarımı, yeniden okudum yazdım. Yapmadığım literatürleri taradım. Mustafa, hoca okumada bin sayfaya ulaş tamamlarsın demişti. Farklı alanlarda toplamda binsayfa kitap okudum. Glossory oluşturarak ve yer yer çevirerek. Listening için hocanın günde 2 saat 5 haftalık bir cnn izlememi tavsiye etti, yapılar bende oturduktan ve okumalarım 1000 sayfaya ulaştıktan sonra, Cnn izlemeye başladım. Bu hem listeningimi hem speakingimi geliştirdi.
Bu yüzden iyi bir örnek değilim diyorum. Eğer haftada 4 sayfalık bir literatürü tarayamıyorsanız, 10 senede İnglizceyi öğrenemezsiniz, tecrübeyle sabittir.
Günde dört sayfa değil, belli yapılar bittikten sonra günde 50 sayfaya ulaşmanız gerek, bence. Yani İnglizce 1000 sayfayı bitirdikten sonra başlıyor. Reading, writing, listening ve speaking olarak.
Müfredatın yarısından sonra literatürleri seslice ve defalarca okumanızı tavsiye ederim, speaking için. Çok etkili bir yöntemdir konuşmak için.
Maalesef, hocanın öğrenci kitlesi, derse zaman ayıran bir kitle değil, genelde çalışan kişiler oldukları için. Ama eğer günde, 2 saatten az bir zaman ayırıyorsanız derse, ögrenme süreciniz çok uzun sürecektir. Sonrada kimseyi suçlamaya hakkımız yok bence.
Biz sınava endeksli ders çalışmayı alışan bir milletiz. Son hafta son gün ders çalışarak bitiriyoruz okulları. Türkiyede eğitim anlayışı bu. Bu yüzden, Mustafa hocayı anlamak zor geliyor bu tembel kitleye. Çünkü ciddi bir çalışma istiyor, doğal olarak. Çünkü yabancı bir dil öğrenme çok emek isteyen ciddi bir meseledir. Her ağızda aynı söz, İnglizce öğrenmek kolaydır. Fakat gözden kaçan bir nokta var; yabancı bir dil öğrenmek zordur, yabancı diller arasında öğrenilmesi kolay bir dildir İngilizce.
Şimdi hoca mükemmel demiyorum tabiki.
Hocanın derslerinin eksikleri yok mu? Elbette. Mesela hoca, çok hızlı. Not almak da anlamakta güç olabiliyor bazen. Ayrıca dersten sonra bir grup çalışması olmuyor, maalesef. Bu dil öğreniminde önemlidir. Ortak bir çalışma motive eder. Tekrarlar yapılır. Konular oturur. Gerçi biz bir grup kurmuştuk hocanın derslerine giderken, bayada faydasını gördük.
Hocanın dersleri çok defa bireysel.
Konuşma, yazma, dinlemeye yönelik bir alıştırma da format gereği yok. Bunların hepsi size kalıyor.
Motive olmak adına herkese Toefla girmeyi öneririm.
Sınav için essayler yazarsınız, writinginiz gelişir. Speaking için sesli okumalar yaparsınız. Varsa imkanınız İngilizce bilen birileriyle practicede yararlıdır.
Ve sürekli okumak gerekiyor.
Hocanın verdiği teoriyi pratiğe dökerseniz, dört düzeyde de bir sıkıntınız olmayacaktır. Ama bu teori olmadan, konuşmaya, yazmaya, dinlemeye, anlamaya, çalışanlar, çoğu kez kırık dökük bir dille yaşıyorlar.
Yazımın İngilizcesi:
First of all, I must say thatperhaps Im theworstreferenceforprofessorMr. Mustafa among his students. It is becausemyprocesses of learning English has taken time duethefactthat I didntfollowlessonsproperly.
Before I havetakenlessonfromprofessorMr. Mustafas, I was a usualTurkishstudent, who, is not ableto form a English sentence, such as, he is a student, eventhough he/shereceives English lessonuntilprimaryschooland he/shestudies English in a prepschool in highschool. ThankstoprofessorMr. Mustafa, I havelovedandlearned English language.
ProfessorMr. Mustafa has taughtthreethingsto me;
1- whatlanguage is
2- how to be learned a foreignlanguage
3-learning a foreignlanguagebytheway of removingtheobstacles in theprocess of translating.
This is firstlyhaving a clearmindaboutwhatto do and how to do. Statements in thebeginning of thecurriculumsayingthatlearning a foreignlanguage is not a talentare not needless.
I studyPoliticalScience at an internationaluniversity in Bosnia, whichthelanguage of education is English. So, everything is English to me. Whatsmore, myprofessorsoftenappreciatethelanguagecontrol of myessaysbecause Im abletousecomplexstructureseasily. I can understandthetexts I read. I do not haveany problem concerningtheskill of speakingandtheunderstanding of whattells me in English. Thats not perfect, but it is enoughto be abletoreceive a universityeducation in English. My level of English graduallyrisesdaybyday. Furthermore, I havetranslatedtextsfromdifferentsubjects, such as, law, politicsandtechnology. I havereachedthislevel, considering as a dream in Türkiye, owingtothelessons of professorMr.Mustafa.
Nowadays, I trytotranslate an English bookregardingthetheory of politics in ordertotake a translatorcertificatebytranslating 60 pages, whichprofessorMr.Mustafaannounced at theverybeginning of thelesson. Recently, I work as a English tutor. Intheplace I work, therearedifferentgroups, whoattendprimaryschool, highschool, evenuniversity.
I made a placement test byaskingtwoquestions;
thefirstasksthemtotranslatethesentence of ‘masamdaki kalemler into English( I gaveinformationaboutthe English meaning of wordsandprepositions in thesentence.)
90 percent of themsaidmytable on pencils. Here is an obviousresult of Turkisheducationsystem. When I ask tothestudents of primaryschoolaboutwhatthey do in thelesson, in general they say wecannotunderstandnothing in thelessonbecausetheteacherusuallyspeaks English.
Isnt it thataccomplishment is achievingtargets? Now, letslook at whetherthestudents, receivingsuch an English education, learn English. I wroteotherquestion on the board, however, this time its an English sentence.(But, I explainedthemeanings of words in thesentence.)
Thequestion is thattheincrease in thecosts of worker at thefactory in thecountryside is/are a knownfact. I askedwhichindicatorproper is andwhy it is. Onlyonefromwithinabout 30-40 studentscouldanswerthequestiontruly.
Itmight be saidthatwhat is significant is not knowingthegrammar, itsspeaking English. (I think, sayingsuch a thingdoesntmake sense)
Then, why do thesestudents, receiving English-English education in publicschools, always say to me what is your name, when I speak English withthem.
Anyway, theissue is long. Learning English in Türkiye is like a herniadisease. There is a lot of doctors, prescribingdrugsfor it, however, there is nocuring.
ProfessorMr. Mustafa has written a greatdeal of essaysconcerningthistopic, but unfortunatelythemanycould not understandthem.
It is firstlyneededtoteachandtocomprehendwhatlanguage is andwhatitselementsare. Otherwise, Inthis planet noone can learn English bymemorizing English alphabet. Unfortunately, English alphabetwerebeingmemorized in publicschools in Türkiye formanyyears.
Theconsequence is of coursebad. Although in Bosnia, wherestillexistsbadimpacts of a bigwar, graduatedstudentsfromhighschoolknow English well, whycantourschoolsteachthesentence of x is to be formed?
Wedontknowwhatlanguage is.
Wedontknow how theprocess of learning a foreignlanguage is.
Also, wedontknowwhatthepriority in learning a foreignlanguage is. Privateschools, publicschools, etcdoesntstartfromscratch.
Moreover, there is alsoonemoreseriousmistakeabout it. Itslearningthe English bytranslatingfromTurkishinto English.
Thelesson of professorMr. Mustafa pavesthewayforreading English textsbyteachingallstructuresweneed. I certainlybelievethatthismethod is definitelytrue. Otherwise, youprobablymight form sentences, which is correctgrammatically, but incorrectsemantically.
Inourcountry, speakingareconsidered as a top priority in learning a foreignlanguage. This idea is absolutelywrong. Withthismethod, youmemorize English sentencesoryouspeak English in yourentire life withquitebadgrammar. Manylinguists do not considerspeakingandwriting as a top priorityuntilreaching an enoughlevel. This is because it mightleadmistakesdoneto be fixed.
Thelesson of professorMr. Mustafa is like a puzzle. Witheachpassingday, andeachpassingweek it has becomemoreclearfor me tosolve English.
Thedaywhentheprofessorexplainedtheadverbclauses, I saidthatlearning English wascompleted.
As youknow, whenyouthinksomething is completed, thenyourealizethatyoureindeed at theverybeginning of thepath. Lastly, there is a differencebetweenknowingthepathandwalkingthepath
Dersler Online devam ediyor.